مطالعه رابطه دینداری با احساس شادمانی

تحقیق حاضر با هدف مطالع? رابط? بین دین داری با شادمانی انجام شده است. برای همین منظور ابتدا رابط? میان میزان دین داری با شادمانی مطالعه و بررسی شد. سپس در مرحل? بعد رابط? میان انواع دین داری با شادمانی به صورت اکتشافی مورد بررسی قرار گرفت. دین داری (میزان و انواع) در این تحقیق متغیر مستقل؛ حمایت اجتماعی، معنا داری زندگی و سازگاری با ناکامی ها و محرومیت ها متغیرهای واسطه ای و نهایتاً شادمانی متغیر وابسته است. روش اجرای این تحقیق پیمایش است و اطلاعات آن توسط پرسشنامه جمع آوری شده است. نمون? تحقیق ازبین دانشجویان دانشگاه خوارزمی واحد کرج با حجم 371 نفر با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران و به روش طبقه ای متناسب انتخاب شد. به منظور تبیین رابط? میزان دین داری با شادمانی از سه دسته مطالعات نظری استفاده شد. 1. نظریات جامعه شناسان کارکردگرای دین، مثل وبر، یینگر، گیرتس، لاکمن، برگر و اودی. 2. نظریات برخی از نظریه پردازان و اندیشمندان حوز? شادمانی مانند چلبی و وین هوون. 3. بررسی ها و مطالعات نظری برخی از اندیشمندان و پژوهشگران در زمین? رابط? این دو متغیر(دین داری و شادمانی) مانند پاتنام و لیم ، بروس، هیدی، کوزاریان و . . . که به تفصیل در بخش نظری تحقیق به آن ها پرداخته شده است. در بررسی و آزمون روابط متغیر های تحقیق، نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد که بین میزان دین داری با متغیر های واسطه ای (حمایت اجتماعی، معنا داری زندگی و سازگاری با ناکامی ها و محرومیت ها) و وابسته تحقیق (شادمانی) ، همبستگی مثبت معنی داری وجود دارد. همچنین در این نوع بندی از دین داری بین نوع پیامدی دین داری و میزان شادمانی رابط? منفی نسبتاً ضعیف و بین نوع مناسکی دین داری و میزان شادمانی رابط? مثبت نسبتاً ضعیفی وجود دارد. و بین دیگر انواع دین داری (تجربی، اعتقادی) و میزان شادمانی همبستگی معنی داری مشاهده نمی شود. همچنین نتایج رگرسیون چند متغیره نشان می دهد که متغیر های مستقل (میزان دین داری، حمایت اجتماعی، معنا داری زندگی و سازگاری با ناکامی ها و محرومیت ها) حدود 5/50 درصد از کل تغییرات متغیر وابسته (شادمانی) را تبیین می کنند. به علاوه اثر دین داری بر شادمانی (بر خلاف نتایج حاصل از همبستگی پیرسون) به طور معنا داری منفی شد. باتوجه به تکنیک مسیر دین داری به واسط? متغیر های حمایت اجتماعی، معنا داری زندگی و سازگاری با ناکامی ها و محرومیت ها می تواند اثر مثبتی بر شادمانی افراد داشته باشد و از طرفی ممکن است به واسط? ایجاد یک سری متغیر های دیگری که در تحقیق ما آورده نشده است (از جمله ایجاد نوعی واسواس و ترس از گناه و مجازات ناشی از آن ها، ایجاد وابستگی و سطوح پایین تر خود شکوفایی ایجاد دنیا گریزی در فرد ، عدم انعطاف پذیری، دگماتیسم و استبداد) بر شادمانی اثر منفی داشته باشد و عملاً سطح شادمانی افراد را کاهش دهد.